Het gezegde luidt: ‘niemand verdient het om met kerst alleen te zijn’. Toch lukt het mij ieder jaar op rij om het onverdiende te krijgen. Nu vind ik over het algemeen vrijgezel zijn best leuk, maar zo rond het eind van het jaar begint het ook bij mij te kriebelen. Luisteren naar Miss Montreal helpt echt niet als je Robert ten Brink allerlei stelletjes bij elkaar ziet brengen.
Kerstmis is een tijd van samenzijn en dat doe ik dan alleen met mijn familie. Op al die verplichte etentjes krijg ik altijd dezelfde vraag: ‘Waar is jouw vriendje?’, of nog erger: ‘Waarom hebben we jou nooit verliefd gezien?’. Ieder jaar probeer ik een politiek correct antwoord te geven, maar af en toe mislukt het ook weleens. ‘Ik voel niet de behoefte om de eerste de beste scharrel voor te stellen aan mijn familie en ik ben niet zoals jou om ieder jaar een andere naam naast me op de kerstkaart te schrijven’. Dan zijn ze heel snel stil.
Soms hoor ik ook weleens de roddel: ‘Kayleigh valt op vrouwen’. Dat is nog wel de mooiste. Ja ik heb ooit weleens een pottenkapsel gehad en ik ga weleens stappen in de Kabberdoes, maar daar blijft het dan ook echt bij. Ik ben gewoon dol op foute muziek en valse nichten dus daar kan ik me lekker uitleven zonder dat ik me zorgen hoef te maken dat ik me voorschut zet bij een leuke kerel.
Misschien komt het ook wel omdat ik enig kind ben. Mijn vader houdt erg van tradities en je kan je klok erop gelijk zetten, want iedere kerstavond zegt hij dezelfde woorden: ‘Wie weet zitten we volgend jaar wel met vieren aan tafel.’. Daar ben ik dan meestal snel klaar mee. Dit jaar werd ik lichtelijk agressief toen Skyradio Lonely Christmas bleef herhalen, dus mijn reactie was dan ook niet erg subtiel. ‘Als jij mama nou gewoon nóg een keer zwanger had gemaakt, dan hadden we hier ieder jaar met vieren aan tafel gezeten en dan had ik niet ieder jaar die verschrikkelijke zin hoeven te horen’. Ik geloof dat hij toen wel begreep dat ik het niet echt kon waarderen. Om het goed te maken draag ik de rest van de feestdagen, kerstoorbellen die hij ooit voor me kocht en die hij nog steeds prachtig vindt. Daar zit ik dan met mijn ouders. Op kerstavond draag ik kerstklokjes, eerste kerstdag cadeautjes en tweede kerstdag kerstballen in m’n oren.
Desondanks weet ik dat ze het goed bedoelen en ze respecteren mijn huidige levensstijl. Daarom houden we een kerstontbijt om twee uur ’s middags, ligt er een Marlies Dekkers onder de boom en kennen ze de tekst van Ho Ho Ho uit hun hoofd.
Gelukkig zijn er ook momenten van waardering. Mijn ouders lezen mijn gedichten hardop voor, terwijl de tranen rollen over hun wangen. Anaal rijmt op kerstmaal en masturbeer rijmt op jongeheer, meer hoef ik niet te zeggen. Ook is het de tijd om me schaamteloos vol te eten aan allerlei lekkernijen en om een jaarvoorraad aan flessen rosé naar de glasbak te brengen.
Voor nu zal ik maar genieten van de leuke momenten en me niks aantrekken van mijn burgerlijke staat. Na de verplichte familiefeesten haast ik me naar de Bossche binnenstad, want daar verzamelen alle vrijgezellen zich rond deze tijd. Daar ga ik maar dansen op de bar, want daar ben ik goed in. Wie weet kom ik nog iemand tegen onder de mistletoe, maar dat zien we dan wel weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten