Volwassen?

Dit weekend had ik een moment van bezinning. Ik realiseerde dat ik aan het opgroeien ben. Ik word zelfstandig en maak slimme keuzes. Ik bleef het weekend een keer thuis omdat ik een brakdag niet kon handelen. Tentamens komen eraan en aangezien ik de afgelopen weken geen schoolboek heb aangeraakt, werd het tijd om flink aan de bak te gaan. Nu ben ik dol op wijntjes drinken en dansjes wagen met leuke mensen, maar ik besloot me een keer niet om te laten praten. Ik word misschien wel wijzer en daarom maak ik mijn eigen keuzes. Ondanks de mening van anderen ging ik een HBO-studie volgen, omdat ik dat zelf wilde. Ik besloot om niet op kamers te gaan, maar gewoon thuis te blijven wonen tot ik een appartementje voor mezelf heb gevonden. Ik besloot een blog te schrijven met dingen die ik leuk vind gewoon, omdat het kan.

Ooit komt er een tijd dat je verstandig moet worden. Ook ik word volwassen en ik moet aan mijn toekomst gaan denken. Ik wil investeren in mezelf om ervoor te zorgen dat ik later kan zeggen dat ik iets bereikt heb in mijn leven. Daarom wil ik mezelf op ieder gebied verbeteren en blijven uitdagen. Ik studeer, werk, schrijf, lees, heb lief en dat past allemaal in een etmaal. Ik wil best toegeven dat ik een druk leven heb, maar ik houd ervan. Ik zal nooit iemand zijn die een rustig leven leid. Wanneer je een woordweb zou maken met mijn naam in het midden staan eromheen woorden zoals: chaotisch, impulsief, ongeduldig, ongeorganiseerd, stronteigenwijs en een tikkeltje lomp. Ik denk de laatste tijd ook steeds vaker na over mijn toekomst en soms vraag ik mezelf af hoe mijn leven eruit zal zien over tien jaar. Ik hoop dat meer mensen mijn naam kennen en dat ik bekend ben in medialand, maar het zou zomaar heel anders kunnen lopen. Over tien jaar ben ik waarschijnlijk nog steeds een groot kind, maar ik hoop dat er dan alleen nog maar mensen in mijn leven zijn die mij waarderen zoals ik ben. Ik zie mezelf niet met kinderen en ik zie mezelf ook niet trouwen, ik verafschuw tradities en haat burgerlijkheid. Eigenlijk ben ik allergisch voor alles wat een mens volgens de maatschappij zou moeten doen. Je kan niet leven volgens beperkingen, ik maak mijn eigen regels des levens.

 De kans dat mijn persoonlijkheid gaat veranderen is vrij klein, ik ben nu eenmaal wie ik ben. Af en toe word ik alleen wel gek van wie ik ben. Ik heb weleens geprobeerd dingen te veranderen, maar het lijkt onmogelijk. Als ik een planning maak, dan houd ik me er niet aan. Als ik besluit in de ochtend naar hoorcollege te gaan, dan ligt mijn bed net iets te lekker. Als ik me voorneem om minder rommelig te zijn, dan houd ik dat een week vol. Als ik minder boos wil kijken, dan besef ik me dat mijn gezicht nu eenmaal zo fijn staat. Als ik geld op mijn spaarrekening wil zetten, zie ik net een paar mooie schoenen. Als ik mijn haar lang wil laten groeien, dan knip ik het in een impulsieve bui weer af. En zo kan ik nog wel even door gaan. Af en toe denken mensen dat ik het expres doe, was dat maar zo.

Soms zou ik wat meer eigenschappen willen hebben van anderen. Een beetje zorgzaam, zelfverzekerd, lief, atletisch en gestructureerd. Iets minder hard en wat gevoeliger. Gelukkig heb ik een manier gevonden om met mezelf te leven. Mochten anderen dan toch nog moeite met mij hebben, tsja, dat is dan hun probleem. ;)