A girls night out: Chippendales

Een uitverkochte zaal vol gillende, geile vrouwen die allemaal maar komen voor een ding: lust. Ik heb het gisteren meegemaakt. Ik was aanwezig bij de bekendste stripact van Las Vegas: de Chippendales. Een stelletje opgepompte mannen met dansmoves, zangkwaliteiten en een lekker lichaam.

Klein detail: Jim Bakkum. Hij deed mee aan de show en zong af en toe een nummertje. Er werd groots aangekondigd dat hij met de Chippendales door Nederland ging touren, maar eigenlijk was het hét toppunt van lulligheid. Zodra hij begon te zingen, schreeuwden er vrouwen: ‘broek uit!’ en zodra er een Chippendale op het podium kwam tijdens zijn zangact, werd er zo hard gegild dat Jim onverstaanbaar was. Ik heb nog nooit zoveel plaatsvervangende schaamte gevoeld.

Tijdens de show viel ik van de ene verbazing in de andere. De gedachte die ik eigenlijk 2,5 uur lang had was: hoe moeten die mannen zich nu voelen? Avond na avond trekken zij hun kleren uit en in ruil daarvoor krijgen ze massa’s schreeuwende vrouwen. Toen ik er zo over na ging denken vond ik het eigenlijk best zielig. Die mannen worden enkel en alleen als een lustobject gezien en ik denk dat ze het zelf wel prima vinden zo, ze maken er zelfs optimaal gebruik van. Als ze door het publiek lopen grijpen ze, zonder pardon, gewoon een vrouw bij de kont of voelen ze aan borsten. Er is geen een vrouw die roept: ‘sexual harassment’ want ze genieten ervan, stuk voor stuk. Toch vraag ik het me af: kunnen deze gespierde mannen met hun foute moves en acts daadwerkelijk fantasieën laten opleven?

Ze komen wel aardig in de buurt. De hele Chippendales act is gericht op het pleasen van allerlei soorten vrouwen. Daarnaast is er een slimme strategie die alleen al begint bij het kiezen van de mannen. Voor iedere vrouw is er namelijk wat wils, zowel wat betreft het type man, als de muziek en de acts zelf. Ook wordt er nagedacht over seksuele fantasieën die vrouwen kunnen hebben. Cowboys, politiemannen, brandweermannen, schoonmakers, matrozen en bouwvakkers: bijna ieder cliché beeld wordt uit de kast getrokken om de vrouwen op te winden.

De show is heel interactief en er worden geregeld vrouwen uit het publiek gehaald. Ook hier wordt er heel slim ingespeeld op de psyche van de vrouw. De Chippendales kiezen namelijk stuk voor stuk vrouwen die er niet uitspringen qua aantrekkingskracht. Een beetje het type oudere huisvrouw dat door haar goede huwelijk al lang uitgedijd is en in een te jonge, strakke outfit hard aan het gillen is. Heel slim gedaan hoor. Door deze dames op het podium te voorzien van een lapdance of een sneakpeak in de broek krijgen vrouwen de indruk dat iedere vrouw met een Chippendale kan zijn en zo wordt de fantasie weer versterkt.

Daarnaast wordt de fantasie in het verlengde getrokken. Broeken gaan regelmatig uit, maar er wordt nooit een volledige penis getoond. Achter een wit doek wordt wel de schaduw en vorm van een penis getoond en de mannen betasten zichzelf of gaan volledig naakt onder de dekens van een bed liggen, maar er wordt geen full frontal kiekeboe gegeven. Teasen to the fullest. De hormonen van vrouwen worden de hele show lang zo op hol gedreven dat ze sowieso meer willen. Het gevolg? Ze gaan veel vaker naar shows of ze gaan na de show door naar de afterparty om te feesten met de Chippendales en zijn ervan overtuigd dat ze er dan een mee naar huis krijgen en voor de Chippendales is dit weer extra cash.

Ik vraag me wel af wat voor mannen er schuilgaan achter deze ontblote bovenlijven. Nog belangrijker is de vraag: wat voor vrouw gaat er achter een Chippendale schuil? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat er ooit een vrouw goed genoeg is. Iedere avond wordt er naar ze gejoeld, ze worden betast en veel vrouwen behandelen ze als goden. Ze vinden zichzelf geweldig en horen continu dat ze dat ook zijn. Hoe kan zo’n man dan ooit een gezonde relatie opbouwen? Volgens mij zijn ze nooit tevreden.

Ik had nooit gedacht dat een stel mannelijke bimbo’s die meer uren doorbrengen in de sportschool dan ze ooit op een normale school hebben gezeten mij gek zou kunnen krijgen, maar het tegendeel is gisteren bewezen. Nu ik eraan terugdenk is het eigenlijk best erg. Ben ik dan ook in de hele act getrapt? Ik denk het wel. Ik heb de longen uit mijn lijf geschreeuwd, ik heb gezwaaid en gelachen en nog veel erger: ik heb gefantaseerd. Van veraf waren ze geweldig, van dichtbij hadden ze eigenlijk best wel een rotkop, maar dat maakt me niet uit. Ik ben verkocht.

Een show van de Chippendales bezoeken stond op mijn bucket list, dus dat kan ik er nu vanaf schrappen. Er is alleen wel één ding bijgekomen na het zien van de moves van die mannen: seks met een Chippendale, hoe onbereikbaar ze ook zijn. 

Achterlijke tatta's

Ik dacht dat we na de ‘hoeveel eieren zitten er in een dozijn’ chick het domste moment op de televisie wel hadden gehad, maar het kan toch nog erger. Het niveau op de Nederlandse tv daalt de laatste jaren steeds harder. Na De Gouden Kooi, Oh Oh Cherso, Sterren Springen, De Vierling en Passie In De Polder dacht ik dat het niet erger zou kunnen. Toch heb ik onlangs ontdekt dat het wel erger kan en ik weet niet wat erger is: dat zulke programma’s uitgezonden worden of dat ik er wel naar MOET kijken.

Ik heb het over de talkshow van onze nationale realitysterretjes Britt en Ymke. ‘Britt en Ymke stellen vragen’ heet het programma, maar het programma had beter kunnen heten ‘Britt en Ymke houden zich onwetend en verspillen de tijd van interessante gasten’. Er was een positief punt aan de eerste aflevering: Ymke zag er een keer beter uit dan Britt. Ik probeer er zelfs achter te komen waar haar jurk vandaan kwam en dat wil echt wat zeggen. Natuurlijk is het leuk geprobeerd van RTL, want Britt doet haar kunstje keer op keer bij De Wereld Draait Door en daar scoort Matthijs van Nieuwkerk hoge kijkcijfers mee. Het zou voor de grote bazen bij RTL dus ook makkelijk scoren zijn, maar het viel tegen. 431.000 mensen zaten voor de buis en dat vond ik nog veel voor de kwaliteit van het programma. Ik weet niet wat erger is: dat zulke meiden een podium krijgen of dat er een heel productieteam achter zit, uren werk om alles te regisseren en het in deze vorm op televisie te krijgen. Denk je dat ik overdrijf? Ik citeer Britt:  “Ik vind het wel jammer dat ik niet zoals Oprah mensen kan helpen met mijn talkshow. Als je nou een publiek hebt met allemaal zielige negertjes, dan kan je ze allemaal een pen geven.” Diepe zucht…. Dit onderstaande filmpje is dus slechts een voorproefje van al het achterlijks en ongegeneerds dat ze uit kan kramen.

Toch moet ik eerlijk bekennen dat ik diepe bewondering heb voor de twee dames. Ik vraag me namelijk echt af of het een act is of niet, er gaan namelijk verschillende verhalen rond. Als het een act is, dan zijn ze letterlijk lang niet zo dom zoals ze overkomen. Ze halen goud geld binnen, eentje staat zelfs in de Playboy, en dat allemaal door zo ‘lekker simpel’ te blijven.

Ik moet de dames nageven dat ze me ook positief kunnen verrassen. Ze kunnen me namelijk ook kosteloos vermaken. Toen ze vorig jaar meededen aan het BNN-programma ‘Man Met De Hamer’ waren ze voor mij het hoogtepunt op de Nederlandse televisie. Ze wilden helpen met geld ophalen voor Serious Request. Ze gingen met hun rapport van de middelbare school naar de tweede kamer om van Kamerleden geld te krijgen door hun goede cijfer voor Maatschappijleer te laten zijn. Verder gingen ze in teringtubbie pakken geld ophalen bij rijke kakkers op de golfbaan en swaffelde Ymke een Engelsman met haar Dipsy hoofdstaaf.

Ook al daalt het niveau op de Nederlandse televisie, deze twee dames geven mij ook wel vertrouwen. Ik ben er namelijk van overtuigd dat als zij een contract kunnen krijgen bij een grote commerciële zender, het voor mij dan nog maar een kleine stap is om mijn eigen gekke hersenspinsels de grote mediawereld in te krijgen.

De ultieme vrijgezel

Ik ben verliefd. Ja ik had nooit gedacht dat ik het ooit nog zou zeggen en zeker niet zo snel snel, maar het is zo. Ik ben binnen één oogopslag stapelverliefd geworden. Op wie? Op Rutger Vlaming. Rutger is de vrijgezelle man die in het Net5-programma ‘de Bachelor’ op zoek gaat naar een vrouw.

Gisterenavond was de aftrap van het nieuwe seizoen en hierin kon heel Nederland voor het eerst kennismaken met deze heerlijke man. Ik zag Rutger en het eerste wat ik dacht was: ‘waarom doe ik hier niet aan mee?’. Ik ga ervan uit dat heel veel vrouwen zich dat afvroegen tijdens het kijken van het programma, maar deze keer was het anders.

Altijd wanneer ik programma’s kijk waarin een groep vrouwen strijden om iets (geld, een man, een nieuwe beste vriendin, een baan) bedenk ik me altijd dat ik veel leuker ben dan alle andere vrouwen die aan het programma meedoen. Arrogantie? Misschien wel, maar deze keer ben ik ervan overtuigd dat ik perfect in het programma zou passen. Toen Rutger zei waar hij naar op zoek was, had ik het idee dat hij het over mij had. Een doener, een vrouw met brede interesses, overal in geïnteresseerd, aanwezig en snel op de voorgrond, een vlotte babbelaar én een vrouw met een eigen wil.

Tijdens het kijken vroeg ik me af waarom deze vrouwen zijn uitgekozen. Ik zag veel gezichten die ik ‘ergens van ken’ en na wat denken wist ik ook waarvan. Meerdere deelneemsters hadden al eerder meegedaan aan het RTL-programma ‘Take Me Out’. Zij hebben hun kans al gehad, back of from my man! Oké, wellicht draaf ik een beetje door, maar ik zet toch echt vraagtekens bij sommige vrouwen. Net zoals die tweeling. Het lijkt wel alsof elke programmamaker zich bedenkt dat het goed is voor het programma als er een tweeling meedoet. Beauty & The Nerd begon ermee en ineens werd het een hit in televisieland. De twee zussen leken sprekend op elkaar, alleen de ene liep op krukken. Zou ze echt een blessure hebben of wilde ze zich gewoon graag onderscheiden van haar zus? Waarschijnlijk voelde hij niks voor beiden, maar voor kijkcijfers is een tweeling altijd leuk om erin te houden. Het had eigenlijk nog veel erger gekund. De achterlijke vierling van Net5 had ook deel kunnen nemen aan het programma.

Tijdens het kijken had ik vaak last van plaatsvervangende schaamte. Het moment waarop een vrouw aan Rutger een passievrucht liet zien en zei: ‘als je voor mij kiest, dan heb ik je een hoop passie te bieden’ stonden mijn tenen al krom. Toen halverwege het programma de barbie van de show bij Rutger op zijn schoot wilde zitten omdat er geen stoel was, stonden mijn nekharen rechtovereind. Prachtig hoe ik op zo’n moment toeschouwer kan zijn van een hele ongemakkelijke situatie.

Maar even terug naar Rutger want daar ging het om. Perfect baardje, perfect kapsel, perfecte lengte, perfecte lichaam, perfecte kaaklijn. Het uiterlijke plaatje klopte. Het pak stond hem perfect, hij heeft een perfecte baan. Directeur als vader, kunstenares als moeder, wat een perfecte combinatie! Daar krijg je interessante kinderen van. Toen hij bekend maakte dat ze naar Suriname gingen voor het programma, toonde hij ook nog eens dat hij lekkere moves had. Suriname. Toen werd ik helemaal gek. Al mijn hele leven roep ik dat ik daar naartoe wil. Geen idee waarom, maar het is echt zo.

Jammer genoeg kan ik me niet achteraf aanmelden om mee te doen aan het programma. De journalist in mij heeft het voor elkaar gekregen om zijn mailadres én telefoonnummer te achterhalen, maar bij onbereikbare mannen die bijna te perfect zijn, durf ik niet assertief te zijn en ren ik het liefst heel hard weg. Ik weet dat Rutger dit niet zal lezen maar toch vraag ik het: lieve Rutger, mag ik alsjeblieft een roos?