Volwassen?

Dit weekend had ik een moment van bezinning. Ik realiseerde dat ik aan het opgroeien ben. Ik word zelfstandig en maak slimme keuzes. Ik bleef het weekend een keer thuis omdat ik een brakdag niet kon handelen. Tentamens komen eraan en aangezien ik de afgelopen weken geen schoolboek heb aangeraakt, werd het tijd om flink aan de bak te gaan. Nu ben ik dol op wijntjes drinken en dansjes wagen met leuke mensen, maar ik besloot me een keer niet om te laten praten. Ik word misschien wel wijzer en daarom maak ik mijn eigen keuzes. Ondanks de mening van anderen ging ik een HBO-studie volgen, omdat ik dat zelf wilde. Ik besloot om niet op kamers te gaan, maar gewoon thuis te blijven wonen tot ik een appartementje voor mezelf heb gevonden. Ik besloot een blog te schrijven met dingen die ik leuk vind gewoon, omdat het kan.

Ooit komt er een tijd dat je verstandig moet worden. Ook ik word volwassen en ik moet aan mijn toekomst gaan denken. Ik wil investeren in mezelf om ervoor te zorgen dat ik later kan zeggen dat ik iets bereikt heb in mijn leven. Daarom wil ik mezelf op ieder gebied verbeteren en blijven uitdagen. Ik studeer, werk, schrijf, lees, heb lief en dat past allemaal in een etmaal. Ik wil best toegeven dat ik een druk leven heb, maar ik houd ervan. Ik zal nooit iemand zijn die een rustig leven leid. Wanneer je een woordweb zou maken met mijn naam in het midden staan eromheen woorden zoals: chaotisch, impulsief, ongeduldig, ongeorganiseerd, stronteigenwijs en een tikkeltje lomp. Ik denk de laatste tijd ook steeds vaker na over mijn toekomst en soms vraag ik mezelf af hoe mijn leven eruit zal zien over tien jaar. Ik hoop dat meer mensen mijn naam kennen en dat ik bekend ben in medialand, maar het zou zomaar heel anders kunnen lopen. Over tien jaar ben ik waarschijnlijk nog steeds een groot kind, maar ik hoop dat er dan alleen nog maar mensen in mijn leven zijn die mij waarderen zoals ik ben. Ik zie mezelf niet met kinderen en ik zie mezelf ook niet trouwen, ik verafschuw tradities en haat burgerlijkheid. Eigenlijk ben ik allergisch voor alles wat een mens volgens de maatschappij zou moeten doen. Je kan niet leven volgens beperkingen, ik maak mijn eigen regels des levens.

 De kans dat mijn persoonlijkheid gaat veranderen is vrij klein, ik ben nu eenmaal wie ik ben. Af en toe word ik alleen wel gek van wie ik ben. Ik heb weleens geprobeerd dingen te veranderen, maar het lijkt onmogelijk. Als ik een planning maak, dan houd ik me er niet aan. Als ik besluit in de ochtend naar hoorcollege te gaan, dan ligt mijn bed net iets te lekker. Als ik me voorneem om minder rommelig te zijn, dan houd ik dat een week vol. Als ik minder boos wil kijken, dan besef ik me dat mijn gezicht nu eenmaal zo fijn staat. Als ik geld op mijn spaarrekening wil zetten, zie ik net een paar mooie schoenen. Als ik mijn haar lang wil laten groeien, dan knip ik het in een impulsieve bui weer af. En zo kan ik nog wel even door gaan. Af en toe denken mensen dat ik het expres doe, was dat maar zo.

Soms zou ik wat meer eigenschappen willen hebben van anderen. Een beetje zorgzaam, zelfverzekerd, lief, atletisch en gestructureerd. Iets minder hard en wat gevoeliger. Gelukkig heb ik een manier gevonden om met mezelf te leven. Mochten anderen dan toch nog moeite met mij hebben, tsja, dat is dan hun probleem. ;)

Terug van weggeweest

Ik realiseerde me laatst dat mijn leven echt een onregelmatige rollercoaster is. Ik heb het zo druk dat ik al een tijdje niks geschreven heb. Misschien dat ik ook last had van een zogeheten writersblock. Volgens sommigen was ik seksloos dus inspiratieloos, maar daar doe ik verder geen uitspraken over.

De laatste tijd heb ik best veel nagedacht. Nagedacht over wat ik wil en over wie ik wil zijn. Misschien kwam het ook wel doordat ik het zo druk had, dat ik niet ver verwijderd was van een mentale inzinking. 40 uur in de week naar school, 25 uur werken, 10 uur stappen en dan tussendoor nog tijd vinden om te rusten. Ergens moest het misgaan. Ik bereikte mijn instortpunt na carnaval.

Carnaval was natuurlijk weer een prachtige tijd. ‘Oeteldonk houdt oe jong’ en dat heb ik geweten ook. Vijf dagen lang alleen maar feesten, iedere dag een andere outfit en meezingen met mijn favoriete carnavalsnummer voor het leven. Het herstel van carnaval is nog steeds bezig. Al het gerook in de kroegen, mijn nietsverhullende hoerenoutfit en het gezuip hebben mijn lichaam duidelijk gemaakt dat het rust nodig had. Resultaat? Ik zit al twee weekenden thuis en lig in bed. Ik heb een puffer voor mijn benauwdheid en ik klink alsof ik een asbak heb leeggelikt. Vandaar dat ik ook droog sta. Heb je weleens geprobeerd te pijpen met een verstopte neus? Geen succes.

Ik ben ook niet echt van het ‘regelen’ tijdens het uitgaan, of van de one night stands. Ik moet eerst een fatsoenlijk gesprek met iemand hebben gevoerd en weten dat iemand ook wat zinnigs te melden heeft, voordat ik met hem naar bed ga. Voor sommige mensen maakt dit totaal niks uit, want die laten zich leiden door uiterlijk. Ik word altijd gek op iemand door wie hij is, triest maar waar. Daarom val ik ook altijd op lelijke mannen. Gelukkig zijn het wel mannen waar ik ontzettend mee kan lachen en goede gesprekken mee kan voeren. Uit de praktijk is trouwens gebleken dat knappe mensen slecht zijn in bed. Ze hebben nu eenmaal nooit goed hoeven zijn. Ik hoor ook van mannelijke vrienden dat lelijke vrouwen vaak beter zijn in bed, heb ik even geluk ;).

Nu is seks niet bepaald het moment om een goed gesprek te voeren, maar ik zou nooit seks kunnen hebben met een dom iemand. Een onaardig iemand vind ik prima, ik val toch meestal op eikels. Arme mannen ook goed, geld maakt niet gelukkig. Oudere mannen ook, dat proef je toch niet. Dikke mannen ook, dan heb je tenminste iets om vast te houden. Maar dom gaat er bij mij echt niet in. Niet dat iemand een IQ-test bij mij moet afleggen, maar enige diepgang in een relatie is wel nodig.

Het meest aantrekkelijke vind ik dan ook een man die een totaal ander leven leidt dan ik. Iemand van wie ik nog kan leren. Opposites attrack en dat is ook bij mij het geval. Het liefst heb ik een man die totaal anders over dingen denkt dan ik, dat levert interessante discussies op. Iemand die ambitieus leeft en zijn eigen idealen op een passionele manier probeer te bereiken. Het maakt niet uit wat je doet met je leven, als je maar achter je eigen keuzes staat. Iedereen neemt zelf beslissingen en daarom waardeer ik ook mensen die schijt hebben aan alles en iedereen. Zolang jij met jezelf kan leven en achter je eigen keuzes staat, waarom zou je dan verantwoording afleggen?

De afgelopen tijd heb ik dus veel nagedacht. Conclusie? Ik ga gewoon door hoe ik bezig ben. Ik geniet van de dingen die ik doe en ik doe wat ik wil. Mocht er iemand zijn die met mij wil genieten, dan komt dat vanzelf wel. Ik ga me er niet druk om maken. Relaties zijn al gecompliceerd genoeg. Ik ben iemand die zelfstandig leeft en misschien is dat maar beter ook.