Hollanders houden van alles wat gratis is, daarom is WhatsApp een regelrechte hit. Iedere smartphonegebruiker kan gratis berichtjes sturen via de applicatie. Wat is het toch verdomde handig. Toch ben ik van mening dat er een ontzettende druk bij komt kijken. De groene vinkjes des doods, de aan-het-typen-functie des doods en de onlinevermelding des doods. Toen ik net WhatsApp had, was ik me nog niet bewust van al deze voyeuristische functies. Wanneer ik geen zin had om op iemand te reageren, zei ik gewoon dat ik zijn appje niet had gelezen. Diegene was dan gevorderde in het gebruik van WhatsApp en hierdoor is menig ruzie en relatiebreuk ontstaan. Herkenbaar is ook de hoop die wordt gevestigd door het lange typen aan de andere kant. Je denkt: nu komt er echt iets leuks en dan is het uiteindelijk maar een ‘hahaha’, ‘lol’, ‘oké’ of een andere droogkloot reactie. Of de vraag of het gisteren leuk was? Je kan je toch echt niet herinneren dat je diegene hebt verteld dat je op stap bent geweest en je had niet zoveel gedronken dat je niet meer weet dat je hem/haar bent tegenkomen. Maar je was wel voor het laatst online om 5.12 uur en dát verklaart alles.
Deze uitvinding moet ervoor zorgen dat het sociale contact tussen mensen bevorderd wordt, het tegendeel is bewezen. Hoe vaak ben je niet een avondje uit en krijg je de hele tijd appjes binnen? De druk om meteen te reageren is groot, want iemand weet dat je het gelezen hebt. Ook in het contact tussen de beide seksen vervult WhatsApp een cruciale rol, het maakt en breekt relaties. De ontwikkelingen die hier worden gestart, kunnen niet doorgezet worden in het ‘echte’ leven. Het is natuurlijk makkelijk om elkaar geile berichtjes of pikante foto’s te sturen, maar in real life durven we niet. Als we elkaar dan tegenkomen gaat het over het werk en het weer en niet over de standjes die je graag met elkaar zou doen. Eigenlijk heel laf, iedere man zou eens ballen moeten tonen door de daad bij het woord te voegen en niet alleen mobiel erg spontaan overkomen.
Het toppunt is nog wel dat alle andere functies van mobiele telefoons stellig worden vergeten. Reminder: een telefoon is ooit uitgevonden om te bellen. Ik ken mensen die een oud Nokia toestel hebben om goedkoop mee te bellen en sms’en en een aparte BlackBerry om te pingen. Laatst was er een storing op WhatsApp waardoor iemand zich door mij genegeerd voelde. Ik was me daadwerkelijk van geen kwaad bewust en vond het wel lekker rustig. Toen ik achteraf zei: ‘je had toch gewoon kunnen sms’en of bellen?’, had ik hem door. WhatsApp staat voor kwantiteit en veiligheid. De kwaliteitsdruk van een sms’je binnen een bepaalde hoeveelheid tekens of een leuk telefoongesprek is zo hoog, dat niemand het meer aandurft. Wanneer ik nu een sms’je krijg, weet ik al meteen van wie het is. Ik heb onlangs mijn sms inbox maar geleegd, honderd berichtjes van ‘mama’ stond ook zo zielig.
Waar is de romantiek gebleven? Mijn ouders praten nog weleens over de tijd dat ze elkaar brieven stuurden om in contact te blijven. Denk eens terug aan de basisschool wanneer je liefdesbrieven in het laatje van je crush stopte. Anoniem natuurlijk, maar dan toch onderaan puntjes in plaats van de letters van je naam, zodat hij toch kon tellen wie het geweest had kunnen zijn. Niet dat ik meteen de neiging krijg om een WhatsApp berichtje met geparfumeerd Snoopy briefpapier te beantwoorden, maar toch is enige nostalgische herwaardering soms nodig.
Ik ga gewoon een standaard stellen. Ik ben stellig tegen het huwelijk, maar de eerstvolgende gozer in de kroeg die aan mij mijn woonadres vraagt, trouw ik. Hij zal zo speciaal zijn, dat ik hem wel een kans moet geven.
geil voeg me hyves m.m
BeantwoordenVerwijderen